เมื่อวันพฤหัสที่ 21 กันยายน 2017 ที่ผ่านมา เป็นวันเกษียณของพ่อ พอแกอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แกขอให้พาไปซื้อผ้าพันแผล เราก็สงสัยว่า เอามาทำอะไร แล้วก็ได้รู้ว่า พ่อมีแผลที่ขา เป็นแผลที่ใหญ่มาก ขาบวมเป่ง แกเล่าว่า ตอนแรกเป็นแค่แผลข่วน แล้วมันก็ขยายขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นเหมือนในภาพ ความคิดแรกเลยที่ลอยขึ้นมาในหัว คือ นี่มันแผลเบาหวานแน่นอน แต่แกเอง ก็ไม่เคยไปตรวจเบาหวาน แล้วไม่เคยมีอาการของเบาหวานเลย แม่กับน้อง พยายามบอกให้แกไปหาหมอ แต่แกไม่ยอมไป เป็นปัญหาที่น่าจะถ่ายทอดผ่านยีนมาจนถึงลูก เรื่องไม่ชอบไปโรงบาล แกยืนยันว่าจะรักษาเอง

แกรี่ ฟิชเชอร์

ในตอนนี้องค์การอาหารและยาสหรัฐ ได้อนุญาตให้กลับมาทำวิจัยด้วย LSD และ Psilocybin อีกครั้ง เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องสำคัญที่จะแบ่งบันตัวอย่างของการทดลองที่น่าทึ่งนี้ ผลของการทดลองอาจยังไม่มีน้ำหนักมากพอ เนื่องจาก สายงานวิจัยด้านนี้ถูกระงับมาตั้งแต่กลางยุค 60 ด้วยเหตุผลทางการเมือง โรคจิตเภทในเด็กยังคงเป็นปัญหาที่ยากจะรักษา และสร้างความเจ็บปวดอย่างมหาศาล มันเป็นเรื่องน่าอายที่งานวิจัยที่ทำตั้งแต่ 35 ปีก่อน กลับเป็นงานสุดท้ายของการใช้สารประเภท psychedelics ในการรักษาอาการเหล่านี้

สมมติฐาน

นักวิชาการ รวมทั้งหมอจำนวนหนึ่ง เริ่มพูดถึง สิ่งที่สังคมชี้นิ้วด่าว่า "ยาเสพติด" เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มัน (ไม่) ตลกดี ที่หมอปัจจุบันซึ่งรู้ว่า ปัญหาซึมเศร้าและปัญหาทางด้านอารมณ์หลายๆ อัน เกิดจากการที่สมองไม่หลั่ง "โซโรโทนิน (Serotonin)" แต่แทนที่จะเลือกใช้สารสังเคราะห์ที่มีลักษณะคล้ายเซโรโทนิน ซึ่งมีในธรรมชาติทั่วไป อยู่แล้ว เช่น ซีโลไซบิน (Psilocybin) จากเห็ด หรือ เมสคาไลน์ (Mescaline) จากกระบองเพชร หรือที่นักวิทยาศาสตร์เอง ก็สังเคราะห์ได้มานานแล้ว อย่าง LSD กลับเลือกใช้สารตระกูล "บังคับให้ร่างกายหลั่งเซโรโทนิน" อย่างในยาต้านซึมเศร้าที่ใช้อยู่ทุกวันนี้ ซึ่งเขาก็รู้ดีว่า ร่างกายจะต่อต้าน ต้องใช้ยาไปตลอด และมีผลข้างเคียงมากมายในระยะยาว ข้อเท็จจริงอย่างหนึ่งคือ สารที่มาจากธรรมชาติพวกนั้น จดลิขสิทธิ์เพื่อขายไม่ได้ เพราะมาจากธรรมชาติ ลองจินตนาการดูว่า อุตสาหกรรมยา มีผลกับการเมืองที่ทำให้สารเหล่านี้ผิดกฎหมายขนาดไหน

เมื่อวานตอนกลับบ้าน นึกเล่นๆ ว่า เราจะอธิบายยังไงให้คนเข้าใจว่า ทุกอย่างทั้งหมดในชีวิตเรา เป็นของที่สมองเราเองนั่นแหละ สร้างขึ้นมา สิ่งที่เราเห็น ได้ยิน ได้รับรู้ เพราะจริงๆ แล้ว สิ่งที่เราเห็นทั้งหมด จริงๆ เต็มไปด้วยที่ว่าง (space)

หลังจากมีปัญหาเยอะแยะ (ขี้เกียจ) เว็บล่มแล้วล่มอีก ในที่สุดก็เปิดมันได้อีก ยังไงจะพยายามอัพเดทข้อมูลต่างๆ ที่ทำให้บ่อยที่สุดเท่าที่ทำได้ แหะๆๆๆ
หวังว่า เว็บคงไม่ล่มอีก แล้วจะสามารถเจียดเวลามาอัพเดทมันได้ตลอด :)